Het lichaam zit vernuftig in elkaar.

Als we denken dat we het begrijpen, laat het toch hele andere dingen zien.
De westerse cultuur is geprent op symptoombestrijding. Zo snel mogelijk de oplossing en weer verder gaan.

Wat als er nu veel meer wijsheid in het lichaam zit, dan we voor mogelijk (hebben kunnen) houden?
Wat als er nog helemaal niet voldoende is gekeken naar wat er allemaal in het lichaam huist?

Het lichaam is niet alleen maar ons voertuig. “We hebben het er maar mee te doen”.
De ene persoon wel blij, de andere persoon helemaal niet met het eigen lichaam. En de hele maatschappij dikt het nog eens extra aan.

Je moet er vooral “perfect” uit zien. Voldoen aan het plaatje van ideaal.
Wat is ideaal? Een mooie buitenkant? Of de vrijheid die van binnen zit?

Je eigen lichaam kunnen begrijpen  en vooral ook gaan inzien wat het allemaal voor jou draagt? Of gedragen heeft?
Heel lang gaat de mens door op een stand van overleven. Die vroeg in het leven, of in vorige levens al begonnen is.

Traumatische ervaringen. Gezondheidsproblemen. Altijd “aan” staan. En maar doorrennen in een al overvolle en veel te drukke maatschappij.

Meer, meer en meer……

En wanneer houdt het op? Nooit, lijkt het.

Totdat het lichaam signalen geeft, er gaat iets niet goed.

Luistert de mens ernaar? Meestal niet.

Nog meer waarschuwingen? Vaak wel nodig.
Luisteren? Nog steeds niet……

Totdat er heftigere dingen gaan gebeuren.
Ziekte, op te lossen of niet. Chronisch of acuut, te genezen of niet.

Of altijd moe, slecht slapen, niet kunnen slapen. Hoofdpijn, een druk opgejaagd gevoel.
Jezelf niet meer rustig kunnen krijgen.
Allergieën. Problemen met hormonen. Alles is mogelijk, het lichaam omvat veel.
MS, ALS, kanker in vele vormen, endometriose, adenomyose, parkinson, allzheimer.
Depressie, PTTS, concentratieproblemen. Problemen met de menstruatie. De overgang die moeizaam verloopt. Darmproblemen.

En zo kan er doorgegaan worden met een hele lijst met aandoeningen.
Signalen die het lichaam geeft.

Er wordt vanuit de reguliere geneeskunde  gekeken naar erfelijkheid.
Heel vaak is erfelijkheid niet de factor voor het krijgen van een ziekte.

Wat wel een grote boosdoener is en die helpt ook de ziekte te manifesteren als iemand wel meer aanleg voor de ziekte in de genen heeft, is STRESS.

Stress. Opgeslagen emoties.

Gesloten zijn, niet kunnen communiceren.
Je emoties niet meer kunnen uiten. In een stand van overleven gaan.
Denken dat je jezelf kent en toch heel iemand anders zijn.

Als je van jongs af aan, of in ieder geval al een hele tijd op een bepaalde manier leeft en op slot bent gegaan of juist heel erg expressief bent geworden in het extreme, dan denk je zelf dat je diegene bent.

Hoe kan je jezelf nog voelen of weten wie je bent als jij afgesloten bent voor wat jij meegemaakt hebt?

Het lichaam beschermd en draagt. Helpt jou mee om te overleven. Het incasseert en stapelt op. Opstapelen gaat lang goed, er komen wat lichte klachten en je gaat door.
Opstapelen tot je niet meer kunt, het lichaam is op.
Het lichaam heeft hulp nodig. Het lichaam wat altijd strak van de spanning heeft gestaan, zelfs als je het zelf niet gemerkt hebt.

Heel veel wordt in het lichaam en ook in het onderbewuste opgeslagen.
Zelfs wat je in vorige levens meegemaakt hebt.
De baarmoeder, het hart, de organen. Een bron van informatie. Wie ben jij. Wie ben je geworden.

Je hebt een lichaam gekregen om mee samen te werken.

Niet een lichaam om alleen maar boos op te zijn omdat het niet perfect is, omdat het niet doet wat jij wilt of wat je continue wilt veranderen (meedoen aan het schoonheidsideaal en jezelf daar keer op keer mee afwijzen).

Je kunt nog zo vaak roepen dat je gelukkig bent en nog zo hard in de verdediging gaan om een ander of vooral jezelf te overtuigen dat jij gelukkig bent. Zolang het lichaam bepaalde signalen geeft, schreeuw jij van binnenuit (vaak onbewust) om het feit dat je gezien wilt worden.

Hoeveel mensen voelen zich niet gezien, niet erkent. Heel veel. En het begint vaak al in de vroege jeugd (en ook de levens er vooraf).
Eenzaamheid, alleen moeten strijden, vechten, overleven, knokken en maar blijven staan.
De vrouwelijke kant (ook in de man!) vraagt om de aandacht als het lichaam in opstand raakt.

Verzachting, erkenning, liefde, begrip en vooral bevrijding van dat wat er niet meer hoort.
Jezelf gaan begrijpen. En vooral de pijn die uit het onderbewuste weggehaald mag worden.
Lichamelijke obstakels. De energie die weer mag stromen.

De levensenergie (chi) die weer mag gaan stromen. Voelen dat je leeft. Dat je ademt en dat je je meer bewust wordt van jouw eigen systeem. Al jouw energielagen. Jouw hoofd. Jouw lichaam met alle organen en wat het nog veel meer omvat.

De balans. Hoofd, lichaam, ziel en Geest.
Je mag het Licht weer ontdekken in alles wat zo donker geworden is in jezelf.
Je mag de hoop weer oppakken en gaan geloven in je eigen kracht. Je eigen kunnen.

Door middel van Healing en een gesprek, valt alles op zijn plek.
Je hoeft niets opnieuw te beleven!
Je wordt in het nu bevrijdt van oude lasten.

Word jij bevrijd van dat wat jou in de weg zit.
Wordt er gewerkt aan jouw oude overtuigingen.

Ik ga je niet beloven dat ik jou genees.
Genezing is niet het weghalen van de ziekte.

Genezing is Healing van alles wat in en om jou heen (JIJ) belangrijk is.
Dat jouw geheel weer klopt en dat de bron wordt aangepakt.
Of er dan verandering optreedt is voor iedereen anders.
Iemand geneest, bij iemand verminderen de klachten, iemand blijft ziek en vindt toch een vorm van verlichting. Acceptatie. Het ligt er helemaal aan wat er aan de hand is.
Dat is voor niemand in te vullen. Hoe pik jij het op? Hoe pikt jouw lichaam het op?

Ik help jou om verder te komen.

Voor iedereen is die weg anders.

Wat is voorbestemd? Wat doe jezelf eraan? Wil je echt? Of toch eigenlijk niet?
We kunnen niet ergens voor vechten. Dat is wat de reguliere geneeskunde doet. Onderdrukken. Zo snel mogelijk oplossen.

Bij mij kan je kortstondig hulp krijgen of voor een lange weg.
Het is maar net wat jij wilt.
Ook kunnen we het lichaam niet altijd sturen.

Soms wil een lichaam gewoon niet meer.
Rust en ondersteuning is dan ook heel erg fijn om te ervaren.
Maar de inzet blijft uiteraard altijd om jou weer te laten leven.
Op welke manier dan ook.

Wat mag ik doen? Dat bedenk ik niet. Ik werk vanuit het Hogere. Vanuit het Licht.
Wat mij ingegeven wordt, zal ik doen.
De energie stroomt niet als ik iets niet mag doen.
Daarom ben je altijd veilig bij mij, hoe kwetsbaar jij jezelf ook voelt.

Ik kan je helpen door middel van gesprekken (telefonisch of in mijn Praktijk)
Door middel van Healing op afstand.
Door middel van Healing met begeleidende gesprekken in mijn Praktijk.

Er mag een nieuwe wereld voor jou open gaan.
Een nieuwe wereld die niet altijd tastbaar is. Waar wel heel veel mogelijkheden zijn.

Ik help je graag, neem contact op als je hulp wilt.

Heb geen verwachtingen. Juist in het loslaten en in overgave gaan, kunnen de mooiste dingen ontstaan.
De oplossing zit niet altijd in wat het lijkt te zijn. Vaak zit de ingang naar de oplossing ergens ver weg opgeborgen. En kom je er ook niet direct.

Toch is er altijd een weg. Een weg die jou weer naar jezelf brengt. De weg van zelfacceptatie. Van zelfliefde. En bovenal de weg van de altijd aanwezige universele liefde vanuit het universum.
En vanuit deze liefde wordt jij begeleid door mij.

Liefs, Diana